ಹೀಗೊಂದು ಪೀಠಿಕೆ

ಬದುಕಿನಡೆಗಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಕೊನೆಯೆಂಬುದಿಲ್ಲ.ಹುಡುಕಾಟವೆಂಬುದಿಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ....ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಧುತ್ತನೆ ಏಳುವ ದ್ವಂದ್ವಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಬದುಕಿನ ಆಮೂಲ್ಯ ಘಳಿಗೆಗಳು ಕೈಜಾರಿ ಹೋಗಿರುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಏನಿದ್ದರು ಭಾವ ರೂಪಕ್ಕಿಂತ ಭಾಹ್ಯ ರೂಪಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ. ತೀರಾ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು ಯಾವುದನ್ನು ನೋಡಬಾರದು. ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಬದುಕಿನೆಡೆಗಿನ ಜಿಗುಪ್ಸೆಯಿಂದ ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಕೌತುಕ ನನ್ನನ್ನು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುವಂತೆ ಮಾಡಿವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆ ಬೆರಗನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಜಾರಿ. ನೀವು ಕೈ ಜೊಡಿಸಿ.............